Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα, που συχνά χρησιμοποιείται
σαν επιχείρημα από εμάς τους μεταλάδες προς τους “αλλόθρησκους” για να
υπερασπίσουμε την μουσική που αγαπάμε,
είναι η μεγάλη της ποικιλομορφία, που εκφράζεται από τις εταιρίες της μουσικής
βιομηχανίας κυρίως, σαν ένας ατελείωτος κατάλογος ιδιωμάτων. Τι σχέση έχουν όλα
αυτά βέβαια με τον καινούργιο δίσκο των Electric Wizard; Πολύ απλά σε όποιο metal “παρακλάδι” και να βρίσκεσαι δεν μπορείς να αποκαλείς τον
εαυτό σου μεταλά, αν δεν έχεις ακούσει το Time to Die . Και αυτό φίλε μου γιατί αποτελεί μια από τις λίγες metal κυκλοφορίες
της φετινής χρονιάς που ξεχωρίζουν όπως η μύγα μέσα στο γάλα. Μιλάμε για HEAVY με
όλα τα γράμματα κεφαλαία , γνήσιο, αυθεντικό που οι δημιουργοί του μπορούν να
το υποστηρίξουν και δεν αποτελούν posers, wanna be σατανάκια. Οι Βρετανοί μπορούν να καφιούνται ότι έχουν κάνει
“κτήμα” τους τον πρωτόλειο ήχο του Sabbath-ικού riff.
Απίστευτος όγκος από κιθάρες και μπάσο , “ζωντανός” και “ζεστός”
ήχος στα τύμπανα, παραγωγή που δίνει μαθήματα μοναδικότητας στις “πλαστικές”
παραγωγές που βγαίνουν με το τσουβάλι. Τα φωνητικά μέρη του Jus Oborn εδώ
πέρα είναι ακόμα πιο πίσω στην μίξη σε σχέση προηγούμενες δουλειές τους. Η
ερμηνεία του παραμένει δύστροπη, άρρωστη και ακατάλληλη για τουρίστες ακροατές.
Ο δίσκος “ντύνεται” υπέροχα με samples ταινιών και πλήκτρα που βοηθούν στην δημιουργία μιας
μυστικιστικής, τρομακτικής ατμόσφαιρας. Άκουσε το ομώνυμο τραγούδι και δονήσου
στην μελωδία της κιθάρας, που ξεπετάγεται λυτρωτικά ανάμεσα σε ένα βουνό που
δημιουργούν η ρυθμική κιθάρα και το μπάσο που είναι βουτηγμένα στην
παραμόρφωση. Σε αυτό το ύφος ηχητικά
κινείται όλος ο δίσκος χωρίς να κουράζει δευτερόλεπτο και αυτό γιατί την
μονοτονία του doom την σπάνε noise ήχοι( I Am Nothing)
και ψυχεδελικά πλήκτρα( Destroy Those Who Love God).
Οι Electric Wizard παραμένουν ακραίοι, γνήσιοι και ικανοί να σε “ψαρώσουν” πως είναι ότι πιο heavy κυκλοφορεί
σήμερα…ρε μήπως είναι ;
Φροίξος Βικάτος
9.5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου