Στα
τέσσερα χρόνια του blog μπορώ να πω πως η χρονιά που σε λίγες ώρες μας αφήνει,
μουσικά ήταν αρκετά «περίεργη» για μένα. Έμαθα να μην ακολουθώ τις οποιεσδήποτε
εξελίξεις στη μουσική που έχω αδυναμία( βλ. metal ) και αυτό γιατί ο όγκος των κυκλοφοριών δεν αντιστοιχούσε
στην επιθυμητή ποιότητα. Φωτεινή εξαίρεση το Nightmare Logic των Power Trip. Δε θέλω να κάνω ανάλυση
του προβλήματος έτσι όπως το βλέπω στο metal, απλά σκεφτείτε την συνέπεια που έχουν δισκογραφικά τα συγκροτήματα
του χώρου (ανα δυο χρόνια νέο άλμπουμ ) και μετά ας σκεφτούμε αν οι καλλιτέχνες
δεν είναι δέσμιοι των δισκογραφικών τους συμβολαίων και όχι της έμπνευσης για
δημιουργία. Πέραν του metal που εν τέλει δεν έχει
ανάγκη- άλλωστε είναι ένα είδος που αυτοσυντηρείται με μανία τα τελευταία
χρόνια- κανείς δε μπορεί να αγνοήσει την άνοδο και την κυριαρχία της hip hop μουσικής.
Με τους pop αστέρες σε «κρίση»(Justin Bieber) αλλά και την rock μουσική να έχει αφήσει την τύχη της στους
indie τραγουδοποιούς(Father John Misty κτλ),
με την jazz να βρίσκει το μεσσία της στο πρόσωπο του Kamashi Washington, η Hip Hop του
Kendrick Lammar και Drake είναι δικαιολογημένα κατεστημένο. Όσο για τη δική μου λίστα
θα αρκεστώ σε ένα top 5 δίσκων που απόλαυσα περισσότερο κα με δύο σημαντικές
αλλαγές σε σχέση με αυτό που παρουσίασα στην εκπομπή Reload ένα μήνα
πριν. Νιώθω πιο βέβαιος έστω και στο νήμα, να πω τους δίσκους που άκουσα
περισσότερο αλλά και πιστεύω πως θα συνεχίσω να ακούω με το ίδιο πάθος και τις επόμενες-
γιατι όχι;- χρονιές. Καλή ακρόαση σε όλους, καλή χρονιά, μέχρι το επόμενο blog- αρισμα να ακούτε πολύ
μουσική.
05) Kendrick Lammar – DAMN
04) Mastodon – Emperor Of Sand
03) Foo Fighters – Concrete And Cold
02) Linkin Park – One More Light
01) Jay Z – 4:44
Φροίξος Βικάτος