TOP 20- 2014 (ΘΕΣΕΙΣ 10-6)

10) Opeth- Pale Communion

       Οι Opeth και με την φετινή τους δουλειά τηρούν στο έπακρο την ταμπέλλα του progressive που κουβαλούν εδώ και 20 χρόνια. Αποποιούνται για δεύτερο σερί δίσκο τον όρο death metal (και metal γενικότερα θα έλεγα) και τιμούν τις μουσικές «ρίζες» του ηγέτη του συγκροτήματος Mikael Akerfeldt, δηλαδή το prog/rock των 60’s & 70’s. Μέχρι να επιστρέψουν ξανά στο metal, εγώ θα απολαμβάνω τις καλοδουλεμένες μελωδίες του Pale Communion.

09) SepticFlesh- Titan

      Εδώ πέρα οι Έλληνες symphonic death metallers βρίσκουν την «χρυσή τομή» ανάμεσα στο Communion και το The Great Mass, εξισορροπώντας  έτσι το metal στοιχείο με αυτό της κλασικής μουσικής. Έτσι καταφέρνουν και κλείνουν μεγαλειωδώς την άτυπη τριλογία που ξεκίνησαν το 2007 με την επαναδραστηριοποίηση του συγκροτήματος. Το Prometheus είναι η κορυφαία τους σύνθεση αυτά τα 7 χρόνια της επίμονης μίξης των δύο στοιχείων του ήχου τους.

08) At The Gates- At War With Reality

       «Το At War With Reality είναι το δικό μας South Of Heaven…» Αυτή η δήλωση του Lindberg, τραγουδιστή των Σουηδών από μόνη της με έβαλε σε ένα ωραίο παιχνίδι άτυπων και άχρηστων παραλληλισμών. 19 ολόκληρα χρόνια μετά το αριστουργηματικό Slauther  Of The Soul( δικό τους Reign In Blood ) τα αδέρφια Bjorler  «κεντάνε» τις πιο μεστές συνθέσεις τις καριέρας τους και εμείς σκάμε ένα χαμόγελο από εδώ μέχρι το Γκέτεμποργκ  που επέστρεψαν έστω και με μια μικρή καθυστέρηση!

07) Monster Magnet- Milking The Stars

       Δεύτερος καινούργιος δίσκος για τους Αμερικάνους stoner rockers μέσα σε διάστημα ενός μόλις χρόνου. Η προηγούμενη πρόταση περιέχει αλήθειες και ψέματα μιας και το Milking the Stars δεν είναι μια αμιγώς καινούργια κυκλοφορία καθώς είναι μια «επίσκεψη» στις συνθέσεις του περσινού Last Patrol, με 4 ολοκαίνουργια τραγούδια. Τα άστρα ίσως και να μετριούνται σε σχέση με την έμπνευση που έχει ο Dave Wyndorf το τελευταίο διάστημα! Fuzz rock με «τόνους» ψυχεδέλειας.

06) Linkin Park- The Hunting Party

       Το να περιμένεις από τους Καλιφορνέζους να φτιάξουν τον πιο heavy δίσκο τους μετά από σχεδόν 11 χρόνια, δεν ήταν και μια λογική σκέψη ειδικά μετά το περσινό πείραμα του Recharged. Αυτό που κάνει το Hunting Party δισκάρα δεν είναι το ότι είναι ο πιο heavy δίσκος τους, αλλά ότι δείχνουν εμπνευσμένοι και «πεινασμένοι» μετά από σχεδόν με τετραετία. Highlight του δίσκου το rebellion σε συνεργασία με τον πολύ Daron Malakian των SOAD στην κιθάρα.

Φροίξος Βικάτος