Η δημιουργική διαδικασία αυτή τη φορά διέφερε
σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ, με τα δύο νέα πρόσωπα να συνεισφέρουν ισότιμα
«ξεκουράζοντας» έτσι τον ηγέτη του συγκροτήματος Jon Baizley. Ο οποίος καταφέρνει
κάτι πραγματικά δύσκολο με το νέο χρώμα των Baroness. Μπερδεύει όλα τα προηγούμενα «χρώματα» και το αποτέλεσμα
αυτών είναι το “Purple”.
To “Morningstar” που ανοίγει το
δίσκο, αρχικά με τον πιο τραχύ του ήχο και το μεταλλικό του riff θα θυμίσει τις
πρώιμες μέρες του συγκροτήματος. Όμως οι Baroness δεν είναι ένα γκρουπ νοσταλγών
και το ρεφρέν δείχνει ξεκάθαρα την βελτίωση του Jon Baizley σε
τραγουδιστή. Ακολουθεί το καλύτερο τραγούδι στο “Purple”, το “Shock Me” με το παλλόμενο riff να χτίζει
ένα λυτρωτικό ρεφρέν trademark του συγκροτήματος. Μιας και το αναφέραμε τα κλασικά Baroness lead υπάρχουν
σε ακόμα ένα άλμπουμ προσδίδοντας χαρακτήρα και το στίγμα της μπάντας όπως στο
πρώτο single, το “Chlorine & Wine”. Κάτι που θα
χαροποιήσει πολύ τους οπαδούς του συγκροτήματος, πέρα από την επιστροφή σε πιο heavy ήχο
όπως στα “Iron Bell”
και “Desperation Burns”,
είναι ο πειραματισμός στο “If I Have To Wake Up (Could You Stop The Rain )”. Το οποίο είναι η
ώριμη εξέλιξη των προσπαθειών που έλαβαν μέρος στο “Green”.
Τα κίνητρα
για την δημιουργία ήταν πολλά για το συγκρότημα και ειδικά για τον αρχηγό του,
τον Jon Baizley,
ο οποίος κατάφερε και έβγαλε το συγκρότημα από μια αβέβαιη κατάσταση που είχε
προκύψει μετά το τροχαίο ατύχημα. Το εξώφυλλο που δημιούργησε ακόμη μια φορά ο ίδιος
είναι αινιγματικό και σαγηνευτικό παράλληλα, με το καλλιτεχνικό σύνολο να αποδεικνύει
γιατί οι Baroness ανήκουν,
στα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού συγκροτήματα του σημερινού λεγόμενου
σκληρού ήχου.
Φροίξος Βικάτος
9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου