TRIBULATION - CHILDREN OF THE NIGHT( ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΟΥ )

       Εξέλιξη, η λέξη που περιγράφει μια αλλαγή κατάστασης, προς μια νέα, διαφορετική κατεύθυνση από την ήδη υπάρχουσα. Αυτή η λέξη είναι που χαρακτηρίζει την έως τώρα δισκογραφική πορεία των Σουηδών Tribulation. Στο τρίτο τους αισίως πόνημα κάνουν το βήμα παραπάνω και αποκόπτονται κι άλλο από το death metal ντεμπούτο τους. Μη τρομάζετε βέβαια γιατί το σκοτάδι της μουσικής τους παραμένει αθυσίαστο, μόνο που οι δημιουργοί του, το προβάλουν πλέον με έναν πιο προσβάσιμο  κλασικό-μεταλικό τρόπο.

     Το Children Of  The Night είναι σχεδόν συγγενικό με το προ διετίας Sister των συμπατριωτών τους In Solitude, με τις διαφορές φυσικά να αφορούν την προσωπική σφραγίδα των δημιουργών τους. Τα πλήκτρα στην εναρκτήρια σύνθεση Strange Gateways Beckon δίνουν το στίγμα για την πιο ατμοσφαιρική προσέγγιση των Σουηδών στο νέο δίσκο. Εξαιρετική αρχή με τις δυο κιθάρες να το«ποτίζουν» με σκοτεινές μελωδίες καθ’ όλη την διάρκειά του. Στη συνέχεια ανεβαίνουν οι ταχύτητες στο πιο heavy  Melancholia, με τους δύο κιθαρίστες να συνεχίζουν να υφαίνουν υπέροχα, ουσιαστικά μελωδικά solos. Και κάπου εδώ θα ήθελα να εστιάσω στην διαφορετικότητα του Children Of The Night, το σημείο που το ξεχωρίζει από τον ορυμαγδό των heavy metal κυκλοφοριών. Το νέο πόνημα των Σουηδών δεν είναι άλλος ένας ατμοσφαιρικός δίσκος βουτηγμένος στην ρετρολαγνεία . Τα solos είναι τεχνικά αλλά και ουσιαστικά και «πατάνε» στο κλασικό rock των Led Zeppelin και Deep Purple, ακούστε το εξαιρετικό solo στο Strains Of Horror και θα καταλάβετε. Το ίδιο και τα πολλά, καλοδουλεμένα στρώματα κιθάρας που έχουν το ρόλο του οδηγού σε όλο το δίσκο. Φυσικά και  αν μπορώ να επισημάνω κάποιες αδυναμίες αυτές έχουν να κάνουν με την επανάληψη της μουσικής φόρμας σε σημεία κυρίως στο δεύτερο μισό του δίσκου. Επίσης τα φωνητικά, που αν και σε black metal ύφος είναι ευδιάκριτα, υστερούν σε ποικιλία και διάθεση να ρισκάρουν, με αποτέλεσμα κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν μονότονα.

   Το βήμα παραπάνω έγινε από τους Σουηδούς, που φαίνεται ότι έξυπνα «πηδάνε» και αυτοί στο τρένο με οδηγούς κάποιους άλλους συμπατριώτες τους Ghost. Η νύχτα απ’ ότι φαίνεται έχει πολλά παιδιά, εσείς πιο αγαπάτε περισσότερο;

Φροίξος Βικάτος                                                   8.5/10