Abbath - "Abbath"

                   

 Η πορεία ενός συγκροτήματος μέσα στη διάρκεια του χρόνου αναπόφευκτα δημιουργεί φθορές, παρόμοιες με αυτές των ανθρωπίνων σχέσεων. Ως ένα βαθμό ένα συγκρότημα είναι και ένα εν δυνάμει ζευγάρι κατά μία έννοια. Όπως και στη περίπτωση των Immortal, τα δύο ιδρυτικά μέλη, Demonaz και Abbath, πίσω το 2003 αποφάσισαν να βάλουν το συγκρότημα στον «πάγο», κοινώς να χωρίσουν τους καλλιτεχνικούς τους ορίζοντες. Το 2009 ήρθε το πολυπόθητο reunion που συνοδεύτηκε από έναν καταπληκτικό δίσκο όπως το “All Shall Fall”. Τα reunion συνήθως δεν έχουν την απαιτούμενη διάρκεια και ενώ όλοι περίμεναν το νέο δίσκο των Νορβηγών, ο Abbath απολύεται από το ίδιο του το συγκρότημα το καλοκαίρι που μας πέρασε.

          Έχοντας έτοιμα σχεδόν όλα τα riff του νέου δίσκου των Immortal, αποφασίζει πολύ ορθά να μη τα πετάξει στον κάδο των αχρήστων αλλά να τα χρησιμοποιήσει στο νέο του σχήμα που εύστοχα θα φέρει το όνομά του. Ο Abbath είναι ίσως η πιο γνωστή μορφή με το χαρακτηριστικό του corpsepaint , ακόμα και στους παντελώς άσχετους με το χώρο του black metal. Η αναγνωρισημότητα αλλά και η προσφορά του σε ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα του δεύτερου κύματος  του black metal(δηλαδή στα μέσα των 90’s), τον βοήθησαν στο να βρει αντάξιους συνεργάτες για το νέο του project.

           Ως τρίο λοιπόν με τον King στο μπάσο και τον Creature στα τύμπανα να πλαισιώνουν τον Abbath σε κιθάρα και φωνή. Το συγκρότημα, μουσικά, επιχειρεί πολύ σωστά να μη μας εκπλήξει καθόλου. Στο ομώνυμο ντεμπούτο τους οι Abbath παίζουν ότι και οι Immortal. Απολύτως φυσιολογικό και λογικό αφού  η μουσική των δεύτερων γραφόταν τα τελευταία χρόνια αποκλειστικά από τον Abbath. Μια μικρή διαφορά όμως εμφανίζεται στο παίξιμο του τελευταίου, καθώς πέρα από τα γνωστά σιδηροδρομικά riff, η rock n’ roll ψυχή του άλμπουμ είναι αποτέλεσμα της προσωπικότητας του δημιουργού της. Αυτό δεν γίνεται μόνο αντιληπτό από το εναρκτήριο black n’ roll riff του “Root of the Mountain” ή ακόμα από τις κλασικομεταλλικές επιρροές του “Ocean of Wounds” αλλά και από τις αρκετά μεσαίες ταχύτητες που υπάρχουν σε πολλές συνθέσεις. Το “Winter Bane” αποτελεί ίσως το καλύτερο Immortal τραγούδι που δεν θα μπει ποτέ σε δίσκος τους, ενώ η ποικιλία των riff αυξάνεται με το thrash-ίζων “Count the Dead”. Άξιο αναφορά είναι και το θηριώδες drumming της σχολής Behemoth από τον Creature.

         Σαν πρώτη προσωπική προσπάθεια ο Abbath μας διασκεδάζει ακόμα μια φορά με τα «χειμερινά» και παγωμένα του riff. Για τους ακροατές metal μουσικής, ακομπλεξάριστους και χωρίς παρωπίδες, δεν βρίσκω τον λόγο που δεν θα απολαύσουν ένα άλμπουμ γνήσιου καλοπαιγμένου  black n’ roll. Τώρα οι ειδικοί στο black metal μάλλον θα το βρουν παρωχημένο αλλά προσωπικά πιστεύω ότι το άλμπουμ μπορεί να μυήσει αρκετό κόσμο στον «παγωμένο» κόσμο του black metal.

Φροίξος Βικάτος                                                                  8/10