Anthrax - "For All Kings"

                        

              Τρίτο συγκρότημα μέσα σε διάστημα λιγότερο του ενός χρόνου από το επονομαζόμενο Big 4 που επιστρέφει δισκογραφικά. Οι Νεοϋορκέζοι Anthrax άφησαν τέσσερα χρόνια να κυλίσουν από την τελευταία τους κυκλοφορία ενώ επίσης το φετινό “For All Kings” τους βρίσκει χωρίς τον κιθαρίστα/παραγωγό Rob Gaggiano. Τους Αμερικάνους τους συμπαθώ και τους βγάζω το καπέλο γιατί με το φετινό τους πόνημα αγνοούν επιδεικτικά τη μόδα της “back to the roots” λογικής. Η ρετρολαγνεία δεν βρίσκει την θέση της σε κανένα σημείο μέσα στο δίσκο αποτελώντας πλεονέκτημα αυτού.

                 Ακόμα και στα πιο γρήγορα thrash τραγούδια του δίσκου όπως τα “You Gotta Believe” & “Evil Twin” όλα γίνονται με μοντέρνο και αρκετά φρέσκο τρόπο. Το άλμπουμ σε κανένα σημείο δεν ακούγεται διαδικαστικό και η δουλειά που έχει γίνει στις μελωδικές γραμμές των ρεφρέν είναι αξιοπρόσεκτες. Για παράδειγμα στο πιο catchy ρεφρέν και ίσως τραγούδι του δίσκου το “Breathing Lighting”,ο Joy Belladonna τραγουδάει μερικούς από τους πιο αισιόδοξους και up-tempo στίχους που έχουν γραφτεί από metal συγκρότημα τελευταία, υπέροχο όπως και το σόλο του νεοφερμένου Jonathan Donais. Και τα θετικά δεν σταματάνε καθώς το στριφογυριστό, κοφτό riff του “Suzerain” θα αναγκάσει με το groove του, κάθε ακροατή σε headbanging. Η εισαγωγή του “Defend Avenge” θα θυμίσει το “Blackened” σε μία σύνθεση που μπαίνει αρκετά μπροστά το μπάσο του Frank Bello. Από τα highlight δεν μπορώ να παραλείψω την πιο «αργή» στιγμή του άλμπουμ το “Blood Eagle Wings”. Για τα δεδομένα τους σκοτεινό με ένα ακόμα καλογραμμένο ρεφρέν. Η έκπληξη μου όπως και στο “Worship Music” είναι ο Belladonna που τραγουδάει με αρκετά Bush-ικό τρόπο κάνοντας με πολλές φορές να αναρωτιέμαι πως θα ακούγονταν οι Anthrax σήμερα με τον Bush στο μικρόφωνο. Από άποψη ήχου σίγουρα μιλάμε για την καλύτερη παραγωγή σε άλμπουμ τον Αμερικάνων και ευτυχώς γιατί έτσι δεν χαραμίζονται τα πολλά καλά riff του Scott Ian.

           Συνοψίζοντας ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο το “For All Kings” από το “Dystopia” και το “Repentless”. Είναι ένας δίσκος αρκετά «ζωντανός» χωρίς ματιές στο παρελθόν. Έτσι δηλαδή όπως πρέπει να κάνουν τα μεγάλα συγκροτήματα που πάνω από όλα σέβονται τον εαυτό τους και μετά τους οπαδούς τους.

Φροίξος  Βικάτος                                                             8.5/10