ENSLAVED - IN TIMES( ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΟΥ )

    Μερικές αλήθειες που για αρχή πρέπει να ειπωθούν, πριν ξεκινήσω με τις εντυπώσεις μου από την ακρόαση του νέου δίσκου των Νορβηγών Enslaved. Λοιπόν, οι Emperor-μέχρι και την διάλυσή τους- μαζί με τους Enslaved είναι τα δύο πιο true(sick) black metal συγκροτήματα που έχει βγάλει η γενέτειρα του true( ξανά sick ) black metal, δηλαδή η Νορβηγία τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Θα το δώσω πιο απλά για να καταλάβετε τον τρόπο σκέψης μου. Το black metal για να είναι true, πρέπει να εξελίσσετε, να παραμένει προοδευτικό και επαναστατικό. Γιατί κάπως έτσι ξεκίνησε στις αρχές τις δεκαετίας του 90 και ευτυχώς υπάρχουν συγκροτήματα που μέχρι και σήμερα το κρατούν ζωντανό.

  Οι Enslaved όσο και να έχουν περιορίσει δίσκο με δίσκο τα black metal  χαρακτηριστικά τους, τα κρατάνε πάντα ζωντανά στα φωνητικά του Grutle Kjellson και σε ορισμένα χαοτικά, σιδηροδρομικά riffs, όπως στο εναρκτήριο Thurisaz Dreaming. Στο In Times οι Νορβηγοί γίνονται ακόμα πιο progressive και δεν φοβούνται να παίξουν και με πιο φωτεινές καθαρές  μελωδίες όπως γίνεται στο σχεδόν rock hit του δίσκου, το καταπληκτικό Building With Fire. Το οποίο μαζί με το One Thousand Years Of Rain αποτελούν τα κορυφαία τραγούδια στο δίσκο, με το τελευταίο να περιέχει όλα τα στοιχεία των Enslaved στα 10 λεπτά που διαρκεί. Με τα καθαρά φωνητικά του keyboard-ίστα Herbrand Larsen, να παίζουν σημαντικό ρόλο στις συνθέσεις και να δίνουν εξαιρετική ομορφιά, καθώς ακολουθούνται από τα εκ διαμέτρου αντίθετα black φωνητικά του Kjellson. Επιπλέον στο Daylight βλέπουμε και την κλίση τους σε πιο shoegaze/black ηχοτόπια, πράγμα που δείχνει πως οι Νορβηγοί ψάχνονται και ενδιαφέρονται για την εξέλιξη, τόσο του black  όσο και της μουσικής τους, λοξοκοιτάζοντας προς την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Η αλήθεια είναι πως με μια πρώτη, πολύ απλή ακρόαση το In Times μου θύμισε πολύ τις πιο παλιές-metal δηλαδή- δουλειές των Opeth, το οποίο αφού το ξανασκέφτηκα δεν ήταν καθόλου μα καθόλου αρνητικό σαν γεγονός. Εξάλλου υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτά συγκροτήματα, που δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.

    Συμπερασματικά το In Times κυλάει υπέροχα, με 6 άκρως ατμοσφαιρικές και progressive συνθέσεις, που δείχνουν ότι όταν υπάρχει έμπνευση και καλλιτεχνικότητα, δεν χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος μουσικός στον κόσμο-παικτικά- για να προσηλώσεις τον ακροατή. Ίσως το μοναδικό μειονέκτημα του δίσκου, αν με αναγκάζεται να βρω ένα είναι ότι τα black σημεία του, θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο αιχμηρά, αλλά όλα αυτά είναι λεπτομέρειες, μιας και το In Times είναι από τους καλύτερους metal δίσκους της χρονιάς και ένας από τους 10-τουλάχιστον- που πρέπει να αγοράσετε φέτος.

Φροίξος Βικάτος                                                          9/10