METALLICA- ST. ANGER(ΑΦΙΕΡΩΜΑ)

          …Βαθιά ανάσα…Ξεκινάς το αφιέρωμα-άποψη φίλε μου για το πιο πολυσυζητημένο δίσκο των Metallica( το μεγαλύτερο συγκρότημα στον πλανήτη άσχετε). Οι απόψεις πολλές, κάποιοι μίλησαν για τενεκέδες στο metal, μερικοί πιο ακραίοι το πέταξαν σε αυτούς μετά την πρώτη ακρόαση. Από την άλλη μεριά οι τελευταίοι «πιστοί» οπαδοί του Lars Urlich, για λίγα χρόνια μέχρι να πέσει η σκόνη της κυκλοφορίας του St. Anger έκανα λόγω για avant garde metal και επιστροφή στον ωμό ήχο του Kill Em’ All. Η μόνη αδιαπραγμάτευτη αλήθεια είναι ότι οι Metallica «έμπασαν» στο heavy metal ακόμα μια γενιά οπαδών.

           Το τι συνέβαινε τότε στις τάξεις των Καλιφορνέζων απαντάται με λεπτομέρειες στο Some Kind Of Monster ντοκιμαντέρ που μας εισχωρεί στις ηχογραφήσεις του St. Anger.Περιεκτικά θα αναφέρω ότι τα αφεντικά(Hetfield-Urlich) τα είχα «σπάσει» δεν ήθελαν να βλέπουν ο ένας τον άλλο και ο Hammet για άλλη μια φορά ήταν σε ρόλο «πυροσβέστη». Η θέση του μπασίστα(η πιο πολύπαθη στους Metallica) ορφανή ξανά μετά την φυγή του Jason Newsted το Γενάρη του 2001 , καθώς όπως ο ίδιος ανέφερε όλα αυτά τα χρόνια στους Metallica είχε προκαλέσει φθορά στον εαυτό του! Τελικά το τετράχορδο θα κρατήσει για τις ηχογραφήσεις και μόνο μέχρι να προσληφθεί ο επιβλητικός πάνω στην σκηνή Robert Trujillo ο τότε παραγωγός τους Bob Rock. Στα Presidio Studios(ειδικά διαμορφωμένα μέσα σε παλιό στρατόπεδο) μπαινοβγαίνουν ένας αποτοξινωμένος Hetfield , παραγωγοί, υποψήφιοι μπασίστες και ψυχολόγοι που προσπαθούν να κρατήσουν τα κομμάτια ενωμένα. Το 2003 τελικά κυκλοφορεί ο δίσκος με κριτικούς και κοινό σε «τρικυμία». Χαρακτηριστικά θα αναφέρω τις εξής κριτικές: το βρετανικό NME δίνει 9/10 και το αμερικάνικο Pitchfork 0.8/10(ούτε το όνομα δηλαδή). Το St. Anger στιχουργικά ασχολείται με τους «δαίμονες» του Hetfield κάνοντας το δίσκο σε αυτό το στοιχείο ακόμα πιο προσωπικό και από το εξαιρετικό Load. Μουσικά επιστρέφουν σε πιο γρήγορες ταχύτητες και τραχύ ήχο επηρεασμένοι(;) όμως από την εποχή του nu-metal αποκηρύσσουν και οι ίδιοι τα solo με τον Hammet  να ακούει τα  εξ’ αμάξις. Βέβαια δεν άκουσε τίποτα σχέση με τα κατηγορώ που έπεφταν βροχή στον Lars για τον ήχο τον τυμπάνων, μετά την έμπνευση του για την snare-off  ηχογράφηση τους. Καλύτερα απ’ όλους πάντως περιγράφει τον δίσκο ο παραγωγός του Bob Rock λέγοντας πως «ηχεί σαν μια μπάντα που τζαμάρει στο γκαράζ, μόνο που αυτή η μπάντα είναι οι Metallica!

            Συμπερασματικά το St. Anger είναι σπουδαίο αλλά κυρίως αποτελεί τον τελευταίο γνήσιο δίσκο των Καλιφορνέζων. Σπουδαίος και κομβικής σημασίας για το ίδιο το συγκρότημα γιατί έδειξε να ξεπερνάει την πιο δύσκολη περίοδο του, ναι ακόμα και από εκείνη την περίοδο του Θανάτου του Cliff , δείχνοντας πως οι Metallica έχουν ακόμα σφυγμό. Και τίμιο γιατί αντικατοπτρίζει χωρίς φτιασιδώματα τους Metallica εκείνη την χρονική περίοδο, όντας «τέλειο» με τις πολλές του ατέλειες.

Φροίξος Βικάτος