O Slash αποτελεί μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες της ροκ
κουλτούρας από την “χρυσή εποχή” με τους Guns n’ Roses,
μέχρι τους Velvet Revolver και τα τελευταία 4 χρόνια με τους προσωπικούς του δίσκους. Κάτι
απολύτως δικαιολογημένο για πολλούς, ενώ για τους υπόλοιπους έναν υπερτιμημένο
κιθαρίστα. Για τον γράφοντα απολύτως δικαιολογημένα, μιας και ο Slash ανήκει
σε ένα κλειστό κλαμπ κιθαριστών που αποτελείται από “ήρωες” της μουσικής που
αγαπάμε, στο οποίο τα κύρια χαρακτηριστικά των μελών του είναι ο μοναδικός,
ακοπιάριστος ήχος αλλά και οι επιρροή τους πάνω στην μουσική. Ο κύριος Hudson(Slash)
μπορεί περήφανα να κάθεται στο ίδιο τραπέζι και να τα πίνει με τους Angus Young, Tony Iommi και
James Hetfield λόγω
βεβαρημένου “hard rock”
βίου, το θέμα είναι το 2014 σε τι φάση τον βρίσκει; Τα τελευταία τέσσερα χρόνια
λοιπόν τον βρίσκουν σε δημιουργικό οίστρο, αφού με την φετινή του προσωπική
δουλειά φτάνει τις τρείς-αυτά να τα
ακούς εσύ Axl Rose-
με σταθερό υποστηρικτή σε αυτή του την προσπάθεια αναβίωσης της περσόνας του,
τον Myles Kennedy(
Alter Bridge) στο ρόλο των
φωνητικών. Ο αφάνας, δεξιοτέχνης κιθαρίστας με το "World on Fire" μοιάζει πιο πολύ ο ίδιος
on fire, αφού ούτε λίγο ούτε
πολύ μας δίνει στο “πιάτο” 17 παρακαλώ hard rock συνθέσεις. Συνθέσεις πιο heavy από
αυτά που μας έχει συνηθίσει , χωρίς φυσικά να ξεφεύγει από το γνώριμο του στυλ εποχής
“Appetite…” με
τραγούδια όπως το “30 years of life” να το παρακάνουν λίγο μιας και η εισαγωγή του φέρνει στο
μυαλό εύκολα το “paradise city”.
Ο δίσκος αποφεύγει την τρικλοποδία
που βάζει η μεγάλη του διάρκεια,
με μαεστρία καθώς τα μεγαλύτερα σε
διάρκεια τραγούδια όπως το “wicked stoned”
είναι εμπνευσμένα, με πολύ περίτεχνη κιθαριστική δουλειά στην “γέφυρα”. Εν κατακλείδι ο Slash στην τρίτη του απόπειρα πετυχαίνει
καθώς πράττει πολύ έξυπνα οδηγώντας τον
δίσκο σε πιο heavy μονοπάτια ,σκοπεύοντας επομένως σε πιο metal ακροατήριο, που λατρεύει τον πρώτο δίσκο των Guns n’ Roses.
Φροίξος Βικάτος
8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου