Opeth-Pale Communion

Opeth-Pale Communion(roadrunner records)

Οι  Opeth, οι αγαπημένοι μας Σουηδοί του Mikael Akerfeldt επέστρεψαν μετά το Heritage του 2011, με καινούργιο δίσκο που φέρει τον τίτλο Pale Communion.

 Επιτρέψτε μου να αναφέρω λίγα, τα οποία έχουν να κάνουν με την κυκλοφορία του συγκεκριμένου δίσκου. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στα θρυλικά Rockfield Studios της Ουαλίας και αυτός ο χαρακτηρισμός μπορεί να φαντάζει λίγος  αν αναλογιστεί κανείς ότι εκεί οι Queen ηχογράφησαν το “Bohemian Rhapsody”. Παράλληλα είναι η πρώτη δουλεία του συγκροτήματος  με τον καινούργιο πληκτρά  Joakim Svalberg  που ανέλαβε στη θέση του Per Wiberg μετά την φυγή του τελευταίου το 2011. Την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε για ακόμη μια φορά ο ίδιος ο Akerfeldt και την μίξη του ο φίλος και χρόνια συνεργάτης  Steve Wilson, ο οποίος για ακόμη μια φορά έκανε εξαιρετική δουλεία. 

 To Pale Communion ανοίγει με το eternal rains will come σε αρκετά prog-rock ύφος όπως ακριβώς τελείωσε το Heritage. Το επόμενο κομμάτι που είναι το cusp of eternity αποτελεί την πιο riff-oriented δουλεία σε αυτό το δίσκο κάτι που δικαιολογεί την επιλογή της εταιρείας για πρώτο single. H συνέχεια γίνεται με το moon above, sun below το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου και αυτό που με δίχασε περισσότερο.  H διάρκεια του αποτελεί και τη παγίδα γιατί σε σημεία κουράζει καθώς επαναλαμβάνεται.  Ακολουθεί το πιο ακουστικό elysian woes που μαζί με το river έχουν από τα πιο όμορφα κιθαριστικά solo στο Pale Communion. Τo goblin είναι ένα instrumental κομμάτι με τους Mendez(bass) και Axenrot(drums) να ξεχωρίζουν με το groove τους. Στα δύο τελευταία τραγούδια( voice of treason, faith in others) γίνεται  έντονα αντιληπτή η δουλεία που έγινε στις ενορχηστρώσεις με έγχορδα, ένα στοίχημα που βρίσκει νικητές τον Akerfeldt και την παρέα του με το faith in others να κλείνει πολύ όμορφα , μια πολύ μελωδική δουλεία στο σύνολο της.
 Το συμπέρασμα μου ακούγοντας πολλές φορές το τελευταίο πόνημα των σουηδών, -κάτι το οποίο σας συμβουλεύω να κάνετε γιατί είναι καλλιτέχνες που με κάθε τους νέα δουλεία ζητούν την προσοχή σας και τον χρόνο σας- είναι ότι η ποιότητα σε κάθε τους δουλεία είναι κάτι το δεδομένο. Πολλοί θα συνεχίζουν να νοσταλγούν την περίοδο “Still Life” , “Blackwater Park” και  “Deliverance” και κάποιοι άλλοι θα δηλώσουν ότι το συγκρότημα δεν παρουσιάζει κάτι καινούργιο. Η αλήθεια είναι ότι το Pale Communion μοιάζει σαν φυσική συνέχεια του Heritage, λιγότερο περιπετειώδες  άλλα με περισσότερη μελωδία κρατώντας τον πήχη ψηλά για την μπάντα. Από τις καλύτερες μελωδίες που μπορείτε να συντροφεύσετε το φθινόπωρό σας σύμφωνα με τον γράφοντα , καλές ακροάσεις.

Φροίξος Βικάτος                                                                                                       8/10