Clutch - Psychic Warfare

            Ευτυχώς που στην περίπτωση του καινούργιου άλμπουμ των Clutch θυμήθηκα έναν από τους βασικούς μου κανόνες πριν κάνω οποιαδήποτε παρουσίαση καινούργιας μουσικής. Ο κανόνας είναι ο εξής και λέει να αποφεύγω τα βιαστικά συμπεράσματα , μιας και ένα άλμπουμ αρκετές φορές δεν μας δίνει όλες του τις πληροφορίες από την πρώτη του ακρόαση. Και θα παραδεχτώ ότι αρχικά την «πάτησα» στην περίπτωση των Clutch και συγκεκριμένα, του νέου τους πονήματος, “Psychic Warfare”. Είναι ακόμα πιο περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι σε σχέση με το προηγούμενο, “Earth Rocker”, οι αλλαγές είναι πολύ μικρές.

     Η διαφορά των δύο άλμπουμ είναι ότι τα highlights στο “Earth Rocker” σε σχέση με το “Psychic Warfare”  ανιχνεύονται πιο εύκολα και εν τέλει είναι και περισσότερα. Με μια πρώτη ακρόαση μου έμειναν μόνο στο μυαλό να σιγοτραγουδάω τα δύο hit του δίσκου με τα πιο πιασάρικα ρεφρέν. Τα “Firebirds” και “Sucker For The Witch” με το δεύτερο να έχει, από τους πιο ξεκαρδιστικούς στίχους που έχει γράψει ποτέ ο Neil Fallon. Έχει κερδίσει  όμως αυτό το δικαίωμα ο τραγουδιστής των Αμερικάνων με το περίσσιο attitude, οπότε ας του τη χαρίσουμε άλλη μια φορά. Και εκεί που πίστευα ότι αυτό ήταν και ο καινούργιος  πολυαναμενώμενος δίσκος των αγαπητών Clutch δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω, αποδείχτηκε με την δεύτερη κιόλας ακρόαση ότι έσφαλα. Ναι το “X-Rays Visions” ακόμα πιστεύω ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα ούτε μέσα στο άλμπουμ όντας μετριότατο, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει για την southern ροκιά , “A Quick Death In Texas” το εξαιρετικό σόλο στην πιο ήρεμη στιγμή του “Psychic”, το “Our Lady Of Electric Light”. Αυτές οι λεπτομέρειες που βρίσκονται διάσπαρτες στα τραγούδια σαν πινελιές, δίνουν χρώμα σε ένα σύνολο που το χαρακτηρίζει η συνοχή. Για άλλη μια φορά ο παραγωγός Machine βοήθησε σε αυτόν τον τομέα, ένα συγκρότημα που είναι η αλήθεια ακόμα και όταν θυμίζει πολύ τις επιρροές του όπως οι Motorhead(άκου το “Noble Savage” ), έχει την απαραίτητη εμπειρία μετά από τόσους δίσκους, αλλά και την προσωπικότητα να το κάνει σωστά.

        Το “Psychic Warfare” αν και σε πιο blues/southern κατεύθυνση σε σχέση με το πιο heavy rock “Earth Rocker” μοιάζει η λογική του συνέχεια. Παρόλη την καθυστερημένη επιτυχία που απολαμβάνουν οι Αμερικάνοι πλέον, χαίρεσαι να τους ακούς αφού στην μουσική τους δεν υπάρχει ίχνος επιτήδευσης . Ένα σκαλί κάτω από το “Earth Rocker” για μένα αλλά εξίσου διασκεδαστικό.

Φροίξος  Βικάτος                                                           7/10